நானும் இந்த வருஷ தீபாவளியும்

 என்னோட போன பதிவுல சொல்லியிருந்த மாதிரி டிவி, நெட் பக்கம் போகாம இந்த தீபாவளிய கொண்டாடனும்னு தான் முடிவு பண்ணியிருந்தேன். ஆனா பாருங்க, இந்த சன் டிவியில பட்டிமன்றம் தலைப்பு "இன்றைய தலைமுறை பெற்றது அதிகமா, இழந்தது அதிகமா?"ன்னு இருந்ததால ஒரு சுவாரசியத்துக்காக அந்த நிகழ்ச்சி மட்டும் பார்த்தேன். தீர்ப்பு மட்டும் பாக்கலை, கேபிள் ப்ராப்ளம்.

நிகழ்ச்சி ஆரம்பிக்கும் முன், என் பத்து வயது பெண்ணிடம் கேட்டேன், "நீ சொல்லு எங்களோட கம்பேர் பண்ணும்போது உங்களுக்கெல்லாம் கிடைச்சது அதிகமா, அல்லது நீங்க இழந்தது அதிகமா?" அதுக்கு அவ சொன்னா, "என்னப்பா இது அர்த்தமற்ற கேள்வி? நீயே சொல்லியிருக்க, உனக்கு வருஷத்துக்கு ஒரு தடவைதான் டிரஸ், ரெண்டு மத்தாப்பு டப்பாவும் கலர் தீப்பெட்டியும் தான் பட்டாசு. ஆனா எனக்கு அப்படியா? அதுனால எங்களுக்கு கிடைச்சதுதான் அதிகம்." என்றால் அவள்.

எதிர்பார்த்த மாதிரியே, வசதிகள் பல கிடைத்துள்ளன என்று ஒரு சாராரும் "அதெல்லாம் சரி, ஆனால் ஒழுக்க குணங்கள் இழந்துள்ளார்களே"என்று மறு சாராரும் வாதம் செய்தார்கள். நடுவர் தீர்ப்பு என்னவென்று தெரிந்தவர்கள் பின்னூட்டமிடலாம்.

எல்லோரும் சேர்ந்து சாப்பிட்ட பிறகு(ரொம்ப நாள் கழித்து உறவுகள் கூடி மகிழ்ந்த தருணம் அது), குழந்தைகளோடு விளையாடலாம் என்று நினைத்தால் அவர்கள் உறவுக்கார சிறுவர்களோடு விளையாடுவதையே விரும்பினார்கள். நெட் பக்கமும் போக விரும்பவில்லை. எனவே, எனக்கு மிகவும் பிடித்த வேலை செய்தேன். (நீங்க நினைச்சது சரி......................தூங்கினேன்).

ஒரு மூன்று மணி போல் எழுந்தேன். "பிள்ளைங்களா, விளையாடலாமா?" என்று என் குழந்தைகளையும் அண்ணன் பசங்களையும் அழைத்தேன். எல்லோரும் ஒரே குரலாக, "அய்யய்யோ, டிவியில விஜய் படம் இருக்கு, நாங்க அங்க போறோம்" என்றார்கள். (விஜய் படம் பார்ப்பதை விட என்னோடு விளையாடுவது அவ்வளவு கொடுமையோ, என்னவோ?) "அதெல்லாம் முடியாது, இன்னிக்கு டிவியோ நெட்டோ கிடையாது. எப்ப பார்த்தாலும் சினிமா தானா? நத்திங் டூயிங்" என்றேன். என் மகள் என்னிடம் "இப்போ புரியுது, உங்களை விட, நாங்க இழந்தது அதிகம்தான். ஒரு டிவி பாக்க முடியலை, என்ன வசதியோ?" என்றாள். அவளிடம் நான் எதுவும் பேசவில்லை. இன்னும் முப்பது வருடங்கள் கழித்து, அவள் பையன் அவளிடம் இதே வார்த்தைகளைப் பேசும்போது, அவளும் இது போன்ற ஒரு பதிவை எழுதுவாள், அப்போது புரியும் அல்லவா?